Natuurlijk mag een Oekraïens gezin bij mij logeren (of een Syrisch of Jemens of Keniaans), ook als dat een paar maanden duurt. Mijn huis is bedoeld voor één persoon, maar dat is betrekkelijk; ik heb twee uitschuifbladen voor mijn eettafel en een vijfpitsgas(!)toestel, dus wat dondert het, er kunnen er altijd een paar bij.
Maar ik heb me toch nog niet opgegeven bij takecarebnb.org of een andere organisatie, want mijn geweten speelt op. Ik zou het niet belangeloos doen namelijk.
Belangeloos?
Belangeloos betekent dat ik iets doe zonder geldelijke vergoeding. Maar ook dat ik ruimte over heb. In mijn huis, mijn hart en mijn energie. Belangeloos wil zeggen dat het bij wijze van spreken niet uitmaakt of ik het doe of niet. En als ik eerlijk ben, zou ik het doen omdat ik het fijn vind dat ik dan niet meer alleen woon. De berichten over de oorlog maken me machteloos en onzeker. En als ik een Oekraïens gezin in huis heb, heb ik wel wat anders aan m’n hoofd dan vruchteloos piekeren over een toekomst die niemand kan voorzien. Ik loop m’n benen uit m’n lijf om te koken en boodschappen te doen, alles schoon te houden en het gezin de weg te wijzen in mijn dorp, in dit land. Ze moeten hun verhaal kwijt en getroost en de kinderen moeten geknuffeld en worden voorgelezen en naar school en de dokter gebracht. Allemaal superbelangrijk en gezellig en zo.
Veel fijner dan avond aan avond in mijn eentje heen en weer zappen tussen M, Op 1, Jinek, Nieuwsuur, Journaal en alle sites en video’s die erover gaan.
Dus nee, als het nodig is zijn ze welkom, maar dat hoor ik dan wel met een brief van de burgemeester of zo. Tot die tijd werk ik aan de zuiverheid van mijn geweten.
#hetjuisteverhaal #geweten #oekraine #vluchtelingenopvang