Er zijn van die woorden waar je van alles in kunt leggen. Woorden die je naar je hand kan zetten als het je goed uitkomt. ‘Spannend’ is zo’n wendbaar woord.
Spannend hé?
Spannend he?’ Ik kneep mijn vriendin in haar bovenarm vlak voor de film begon. Later bij de nazit zei ze dat ze was geschrokken van mijn vraag. Ze vond ‘spannend’ een negatief begrip en had subiet haar zin in de film verloren. Ik was verbaasd. Spannend is toch altijd goed? Je hoofd is warm, je buik bibbert een beetje en je handen zweten. Je bent in opperste staat van presentie en je ogen zijn gericht op de nabije toekomst. Je weet dat er iets komt waar je op hoopte en het is nog maar de vraag of dat ook daadwerkelijk gaat gebeuren. En dat is natuurlijk de hele grap. Die ongewisse toekomst (pleonasme) staat startklaar voor je neus. Beter kan eigenlijk niet.
Ik begrijp wel dat het niet leuk spannend is of Poetin met kernbommen gaat smijten en ook niet of je je examen gaat halen. Maar ik stel voor dat we voor dat soort dingen gewoon het woord ‘eng’ gebruiken. Dat past daar ook beter bij.
Mijn vriendin zei wat ik eigenlijk wel van haar weet: ‘Ik kan er niet tegen als ik niet weet wat er gaat gebeuren.’ Mensen die spannend negatief vinden zijn benepen mensen, die leven met de rem erop, mensen die alles in hun agenda hebben staan. Ze drogen hun ei met een papiertje af voor ze het in het eierdopje plaatsen. Er mocht eens iets ongewensts op tafel druppen.
Ik hou toch veel van mijn vriendin. Naast haar voel ik mij gul en royaal en dat maakt de vriendschap spannend. Maar mijn hemel, wat benepen toch van me, dat eigenbelang in een vriendschap.
#301 #spannend #benepen #hetjuisteverhaal